Misschien heb je in het verleden wel het gevoel gehad dat alles rondom jou heen duister en donker was. Dat je als het ware je innerlijke licht kwijt was. Ieder van ons heeft een innerlijke vlam, dus ook bij jou brandde een licht. Soms was dat een klein waakvlammetje, maar doven zal dat nooit. Het duister dat je toen ervoer, was er niet voor niets. Het was een opschoning van alles wat je niet meer diende. Misschien bleef je hangen in dit duistere gevoel dat je toen ervaarde, maar je had de mogelijkheid om je te focussen op het licht dat in je aanwezig was. Waar jij aandacht aan gaf, groeide. Zo simpel kon het zijn. Ademde je het licht in. Voelde je jouw innerlijke licht kriebelen als vlinders in je buik en bracht je het als een grotere vlam naar de rest van je lichaam. Je focuste je op het licht, op het moois in de wereld. Wist je niet direct iets? Maar wat dacht je van de zon die elke ochtend opkwam en de mooie zonsondergangen. Of het feit dat wij kunnen bestaan op aarde met prachtige wonderen der natuur.